مگر من از تو چه می‌‌خواستم که با من چنین کردی ؟!
حالا خبر می‌‌رسد در حال مرگی و من دیگر احساسی در مقابل تو ندارم که بخواهم ناجی ات باشم . از این به بعد مرا رهگذری بی احساس بپندار و بی صدا از کنارم بگذر ...
به من می‌‌گفت : " اگر روزی جدا گردی و با غیر اشنا گردی ، چون غنچه ی نشکفته‌ای من از آن دوری طاقت سوز می‌‌میرم ..."
و من با خود در اندیشه : " اگر روزی جدا گردد و با غیر اشنا گردد ، چون مرغ شب ز داغ درد هجرانش تا سحر نمی‌‌پایم . "
ولی روزی رسید و ما از هم جدا گشتیم ، و من دیدم که نه از دوری من مرد ، و نه من از غصه دق کردم !!!
در زمان‌های بسیار قدیم وقتی هنوز پای بشر به زمین نرسیده بود ، فضیلت‌ها و تباهی‌ها دور هم جمع بودند . ناگهان ذکاوت گفت : بیایید یک بازی بکنیم ، مثلا قایم موشک ...
دیوانگی فورا فریاد زد : من چشم می‌‌گذارم . و از آنجایی که هیچ کس دوست نداشت دنبال دیوانگی بگردد همه قبول کردند .دیوانگی جلوی درختی رفت و چشم‌هایش را بست و همه رفتند تا جایی پنهان شوند . لطافت خود را به شاخ ماه آویزان کرد ، خیانت داخل انبوهی از زباله پنهان شد ، هوس به مرکز زمین رفت ، دروغ گفت زیر سنگی پنهان می‌‌شوم اما به ته دریا رفت .همه پنهان شده بودن به جز عشق ...عشق مردد بود ، چون همه ی ما می‌‌دانیم که پنهان کردن عشق کار مشکلی است .
ادامه مطلب ...نگاهم کرد و در نگاهش هزار شوق عشق کندم ...
نگاهم کرد و دل به او بستم ...
نگاهم کرد و قصر‌های زیبای آرزو را بنا کردم ...
نگاهم کرد و حس بی او بودن تنم را لرزاند ...
نگاهم کرد ...
ولی بعدها فهمیدم که او فقط نگاهم کرد ...
نه بیش از این ...
سعی کن ... سعی کن تنها زندگی کنی ، زیرا تنها به دنیا آمده‌ای و تنها از این دنیا خواهی رفت ... بی آنکه دوست داشته باشی ... بگذار قلبت خالی بماند ، زیرا اگر کسی در آن جای گرفت به ویرانه‌های قلبت رحم نمی‌‌کند ... اما ... اما ... اما اگر تقدیر تو را به سوی دوست داشتن برد و حس کردی فردی را دوست داری ... عمیق دوستش بدار ... و آنقدر برایش گریه کن ... و آنقدر برایش سادگی کن ... تا عشق پاک و آسمانی ات را از یاد نبرد ...
گفتم دوستت دارم . . . . گفت : " دروغ می گویی ! " گفتم عاشقت هستم . . . گفت : " دروغ می گویی ! " گفتم بی تو می میرم . . . . گفت : " دروغ می گویی ! " هدیه گران قیمتی را تقدیمش کردم . چشمانش برقی زد و گفت : " شوخی کردم . . . من هم دوستت دارم ! " گفتم : " . . . . . دروغ می گویی . . . . . "
شاید وسعت شانه هایم برای انبوه هق هق گریه هایت کوچک بود . شاید از اینکه در قلب من آشیانه کنی در تردید بودی . شاید آهوی قلبت که تا دیروز در دشت های قلب من رها بود اسیر جادوی چشمان سیاه دیگری شد و شاید هم تو ظالم بودی که با بی رحمی مرا از دیار محبت خود بیرون راندی ....
کاش می گفتی برای چه رفتی ؟!!
زنی می رفت ، مردی او را دید و دنبال او روان شد . زن پرسید که چرا پس من می آیی ؟ مرد گفت : برتو عاشق شده ام . زن گفت : برمن چه عاشق شده ای ، خواهر من از من خوبتر است و از پس من می آید ، برو و بر او عاشق شو . مرد از آنجا برگشت و زنی بدصورت دید ، بسیار ناخوش گردید و باز نزد زن رفت و گفت : چرا دروغ گفتی ؟ زن گفت : تو راست نگفتی . اگر عاشق من بودی ، پیش دیگری چرا می رفتی ؟ مرد شرمنده شد و رفت ........
هوا بدجورى توفانى بود و آن پسر و دختر کوچولو حسابى مچاله شده بودند. هر دو لباس هاى کهنه و گشادى به تن داشتند و پشت در خانه مى لرزیدند. پسرک پرسید:«ببخشین خانم! شما کاغذ باطله دارین »
کاغذ باطله نداشتم و وضع مالى خودمان هم چنگى به دل نمى زد و نمى توانستم به آنها کمک کنم. مى خواستم یک جورى از سر خودم بازشان کنم که چشمم به پاهاى کوچک آنها افتاد که توى دمپایى هاى کهنه کوچکشان قرمز شده بود.
گفتم: «بیایین تو یه فنجون شیرکاکائوى گرم براتون درست کنم.»
آنها را داخل آشپزخانه بردم و کنار بخارى نشاندم تا پاهایشان را گرم کنند. بعد یک فنجان شیرکاکائو و کمى نان برشته و مربا به آنها دادم و مشغول کار خودم شدم. زیر چشمى دیدم که دختر کوچولو فنجان خالى را در دستش گرفت و خیره به آن نگاه کرد. بعد پرسید: «ببخشین خانم! شما پولدارین»؟!
با رفتنت ، بهار ، فصل دوست داشتنی‌ام را خزان کردی ... باورم نمی‌‌شود ، این بار چه شد که خواستی چشمهایم بارانی شوند ؟؟!! نکند ... نکند دوری من به فکرت انداخت که دوستات ندارم ؟! بار سفر بستی و بی خبر رفتی ... وقتی برای دیدارت به دیارت آمدم ، زیر خروارها خاک پنهان شده بودی ... نمی دانی چقدر دلم هوای نگاه مهربانت را کرده است ... نیستی که ببینی چشمهایم بارانی شده اند ...